In tijden van overvloed hebben we er geen last van. Alles wat nodig lijkt te zijn is haalbaar. Bestaande limieten worden overschreden met de voorziening dat toekomstige overvloed dat af gaat dekken. In onze huidige maatschappij nemen we vaak een lening op de toekomst. Het zit verankerd in alle lagen.
De overheid is al decennia tevreden met een klein begrotingstekort. Dus al 50 jaar groeit de schuld van de overheid. Pensioenen en andere voorzieningen worden betaald met de huidige inleg en niet met behaalde rendementen. Realisme maakt plaats politieke realiteit. Dit noem ik wel het driedubbele nul denken. En bedrijven, als onderdeel van de maatschappij, volgen dit denken ook. Vreemd vermogen wordt aangetrokken in de verwachting dat toekomstige winsten dit af dekt. Korte termijn denken zorgen voor een focus op kosten in plaats van verdienend vermogen.
Het driedubbele nul denken werkt prima een in hoog conjunctuur economie. Er ontstaat echter een politieke omgeving waar succes volledig wordt gemeten aan het (soms toevallige) resultaat. De besluitvorming wordt ondergeschikt gemaakt aan dat resultaat. De rationale omtrent oorzaak en gevolg wordt achterwege gelaten. Dat laatste is een valkuil wat zichtbaar wordt bij laag conjunctuur. Bij laag conjunctuur ontstaan immers harde grenzen en limieten. Deze limieten zijn niet budgettair van aard, maar vallen in de categorie dat er gewoon niet meer is. Dat vereist een ander denken. Een soort denken dat niet getraind wordt bij hoog conjunctuur. En daar zijn we aanbeland anno nu.
Het is nu een tijd om niet langer vast te houden aan marges en winsten die behaald moeten worden. Het is tijd om te denken in termen van besteedbare bronnen en het optimaal gebruik daarvan. Het is denken in het bepalen en veilig stellen van je verdienend vermogen. Het klinkt makkelijk, maar dat valt tegen. Het vereist een goede en grondige kennis van je verdienmodel. Niet alleen proberen te zorgen dat de kosten lager zijn dan de opbrengst. Per product of dienst die aangeboden wordt zal je een goede kostprijsberekening moeten maken. Dus zowel de directe als de indirecte kosten doorberekenen. En een goed inzicht verkrijgen over de afwijkingen van de theorie en praktijk.
Het alleen maar snijden in kosten werkt bovendien alleen indien de kosten te hoog liggen. Op een gegeven moment snij je ook een deel van je kwalitatieve verdienend vermogen weg. Dit gebeurt zeker als je niet weloverwogen te werk gaat. Niet alleen voor je eigen business, maar ook voor de diensten die ingekocht worden. Alleen maar voor het goedkoopste gaan zal er voor zorgen dat je te kort komt om je eigen doelstellingen te realiseren. Ga uit van betaalbare toegevoegde waarde. Maak het betaalbaar door je eigen organisatie en je toeleveranciers uit te dagen aan te geven wat de toegevoegde waarde precies is en leg die langs de meetlat van je behoefte. En voor je het weet kan je iets toevoegen aan je product wat het waardevoller maakt dan je concurrent.
