Het was 2008 toen ik voor het eerst er een gesprek over had. Mijn toenmalige werkgever had een eureka moment. Iedere werknemer moest zich gaan gedragen als een ondernemer. Gaan voor de eigen kansen. Geen betutteling meer voor iedereen. De grote leiders hadden nagedacht en besloten dat die betutteling veel te veel geld kost. En dat was de aap die uit de mouw kwam.
Maar de manager – zonder werkelijke zeggenschap – ging rustig door met de aangereikte slogans. Neem je eigen toekomst in de hand. Denk na wat je wilt en ga naar www.intranet.com/klus en zoek je droombaan. Hoe makkelijk kunnen we het maken? Oh ja, het aantal field managers en account managers gaan we halveren. Dat kan nu iedereen zijn eigen toekomst gaat bepalen. And then the shoe dropped.
Een aantal jaren later volgde de overheid met exact hetzelfde verhaal. We voegen alles samen en bezuinigen de helft weg. De mensen kunnen naar een website en van daar uit werken we de werkzoekenden zo snel mogelijk de uitkering uit. De gemeenten volgden niet veel later. We pesten de mensen aan het werk met asociaal gedrag, dreigementen en kortingen. En daarmee werd de doos van Pandora geopend.
De “zoek het maar zelf uit” cultuur is geboren. Zelfstandig (zonder personeel) werd tot de norm verklaard. Maar zelfstandig zijn is niet voor iedereen weggelegd. En voor velen is zelfstandig gelijk aan egocentrisch, met egoïsme in het voetspoor. Opportunisme neemt de overhand. Voor onszelf wordt vertaald in: tegen iemand anders. En dat heeft het afgelopen decennia doorgewerkt in alle lagen van de samenleving met de politiek voorop. Rationeel gematigd mag niet meer. Je bent voor en anders ben je tegen.
Maar als je ondernemend wil zijn, dan loop je hier vast. Met te weinig accountmanagers haal je minder klussen binnen. Als niemand bedrijven en werkzoekenden op een pratend niveau bij elkaar brengt, dan kunnen die elkaar niet vinden. En als we de ander niets gunnen, dan hebben we zelf ook geen werk. Want een ondernemende ziel zal werk aanpakken dat past in zijn portfolio. Maar we hebben wel een werkgever of opdrachtgever nodig die iets kan gebruiken dat in ons portfolio zit.
De ontwikkeling van je portfolio is in de nieuwe wereld je grootste bruidsschat geworden. De jongeren en de oudere jongeren van nu ervaren dit al. Te weinig of te veel ervaring is een probleem geworden. Jezelf ontwikkelen is een persoonlijke aangelegenheid geworden. Kansen krijg je niet meer, die moet je zaaien, telen en oogsten als een volleerd tuinman. Investeren in je eigen portfolio doen bedrijven en overheid zo min mogelijk voor je.
Een bedrijf als Spinam richt zich op de nieuwe wereld. Voor zichzelf en zijn medewerkers. Daarom heeft Spinam gekozen om te groeien met flexibele medewerkers die we kunnen helpen met het tuinieren van hun portfolio. Deze expertise gaan we begin 2017 ook tegen een verrassend lage prijs aanbieden aan onze klanten. Geen dure trainingen, maar een Maatwerk Campus die u per keer met uw pinpas kan afrekenen. De klanten van Spinam betalen per definitie alleen wat gewenst is. Met Spinam zet u de eerste stappen in de toekomst.
