Hoe jonger je bent, hoe makkelijker je iets kan leren. Dat is de stelling van de vele scholen en deskundigen. En bedrijven willen het graag makkelijk, dus willen ze liever jongeren. Die zijn goedkoper en zijn nog kneedbaar. Stuur ze naar een willekeurige training en ze komen voldaan met de gerealiseerde leerdoelen terug. Ouderen hebben het allemaal al gezien en dat laten we dan maar zitten totdat hun houdbaarheid verloopt. En ook dat is mooi. Werken met jongeren is toch makkelijker.
En als je dan ergens tussen je 40ste en je 55ste bent, dan rest je niets anders dan wachten op je gang naar het UWV en wachten tot je 55ste. Dan heb je weer meer kans door allerlei subsidies. Of je krijgt een vrouw, kinderen, kleinkinderen of zelf een midlife crisis. Ook een prachtige term voor iemand die veel te lang vast blijft zitten tussen werk, inkomen en verplichtingen. En zonder je jeugdig elan heb je toch niet veel keuze toch?
Op latere leeftijd kun je zeker nog iets leren. Misschien kun je niet meer zo goed dingen in je hoofd stampen als vroeger. Maar dat is ook niet nodig. Je hebt nu de ervaring om te weten wat je wilt leren. Dat betekent dat het rendement en de toepasbaarheid van wat je leert vele malen groter is dan eerder.
Het probleem zit meer in het aanbod. Het is makkelijker om eenheidsworst aan iedereen aan te bieden. Als iedereen hetzelfde gaat leren, in hetzelfde tempo en met dezelfde achtergrond, dan zal dat nog wel gaan. Maar helaas zit hier het probleem. De mensheid is nu eenmaal geen eenheidsworst. Hetzelfde verhaal gaat op voor ambitie. Ambitie is voor iedereen heel persoonlijk en strekt een stuk verder dan je huidige baan.
En tegelijkertijd is ambitie een vervelende. Op de leeftijd van bijvoorbeeld 45 moet je toch echt al iets bereikt hebben, behalve je zoveelste verjaardag. Je kunt het beste wachten op een baan die bij je ervaring past, in plaats van je ervaring bijsturen richting je nieuwe baan. Of is dat laatste toch wel een optie? Het is niet verstandig om je inkomen op het spel te zetten voor een onduidelijk avontuur. Dat een nieuw begin ook het nodige perspectief en plezier met zich mee kan brengen laten we maar even. De plichten gaan voor. Voor het gezin, het bedrijf en soms zelfs het vaderland. Hoe groter hoe beter.
En daar ligt de grootste valkuil voor de oudere jongere (of jongere oudere) tussen de 40 en 55. Je ontzegt jezelf zoveel ruimte om alle verworvenheden vast te houden. En dat tegelijkertijd niemand je komt helpen. Door je ervaring word je geacht het zelf te kunnen en te doen. En dan wachten tot het te laat is vind ik vaak heel erg om te zien. Tijdens onze dagelijkse werkzaamheden komen we keer op keer mensen tegen die te lang gewacht hebben met het oppakken van nieuwe uitdagingen en richtingen in hun leven. Vol met verhalen over hoe het was. Wij helpen je dan het vertalen en filteren naar het heden. Met nieuwe kansen en mogelijkheden.
Je zult het alleen wel zelf moeten doen. Het kan met ons of met iemand anders. Maar ga voor je eigen toekomst. Het gezin, het nieuwe bedrijf of de nieuwe baan en later zal blijken dat zelfs het land hier veel baat bij gaat hebben.
