Sinds 31 maart 1999 ben ik, de schrijfster bij Spinam, verliefd op letters en woorden. Sinds 25 december 2009 weet ik dat ik mijn liefde voor letters ooit wilde bezegelen met het schrijven en uitgeven van een boek. Sinds 18 november 2014 begon de wens om te schrijven te groeien en te groeien. Sinds 8 augustus 2016 werk ik als schrijfster voor Spinam. En sinds 15 februari is mijn liefde voor letters dan toch echt bezegeld: sindsdien zit mijn naam aan een ISBN-nummer vast. Wauw. Ik kan er niet meer omheen: ik ben écht schrijfster.
De trots en de blijdschap die door mijn lichaam stroomden, waren groot, maar zeker nog niet zo groot als toen mijn naam nog geen maand geleden ineens vastzat aan twee(!!) ISBN-nummers. In ongeveer twee maanden tijd zat mijn naam ineens vast aan twee ISBN-nummers. Als je dacht dat dat schrijven allemaal van een leien dakje ging, zal ik je even uit de droom helpen. Het schrijven ging van een dakje met een behoorlijk aantal scheve dakpannen. Sommige hoofdstukken of alinea’s lukten beter dan andere, sommige hoofdstukken of alinea’s lukten sneller dan andere, met sommige hoofdstukken of alinea’s was Daniël, de eigenaar van Spinam, sneller en meer tevreden dan met andere, maar samen kwamen we er elke keer opnieuw uit. Het lukte elke keer weer om een hoofdstuk of alinea naar ieders tevredenheid te maken. Hoe dat is gelukt? Nou, door ons open te stellen voor elkaars mening, maar vooral door te vallen. En heel toevallig is dat vallen juist het allerleukste in het hele proces. Door te vallen leer je namelijk hoe het beter kan – of zelfs moet. Vallen staat gelijk aan leren en leren is het allerleukste wat er is.
Een aantal van jouw capaciteiten is aangeboren, een aantal van jouw capaciteiten is aangeleerd, maar alles – letterlijk alles – wat jij nu kan en weet zoals jij dat kan en weet, heb je moeten leren. Wellicht heb je wel een enorme aanleg voor het bespelen van de piano, maar ik kan mij niet goed voorstellen dat je de symfonieën van Beethoven in één keer feilloos spelen kon – dit heb je moeten leren. Zo is het met alle capaciteiten. Alles moet je leren. Belangrijker nog; alles kun je leren – hetzij vanaf het beginpunt, hetzij vanaf het middelpunt. Dat is het leuke aan capaciteiten: je kunt ze te allen tijde ontdekken en/of bijschaven. Simpelweg door te vallen en weer op te staan, door de eerste stappen te zetten in de toekomst. Dat, lieve lezer, is de beste en meest waardevolle en belangrijke les die ik ooit heb geleerd.
